Ewangelia Mateusza 18:15-17 „A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik”.
Po analizie tego fragmentu poprzez zadawanie do niego 6 pytań obserwacji:
Kto? Kto zgrzeszył? Kto napomina?
Co? Co się wydarzyło? Co należy zrobić jeśli widzę grzech? Co musi zrobić zbór z osobą, która nie chce się opamiętać?
Kiedy? Kiedy do napomnienia potrzebna jest więcej niż jedna osoba? Kiedy zbór musi się odciąć od osoby trwającej w grzechu?
Gdzie? Gdzie mają się odbywać napomnienia?
Dlaczego? Dlaczego osoba która napomina musi poprosić jednego lub dwóch świadków do kolejnego napomnienia?
Jak? Jak napominać grzesznika? Jak ma się zachować zbór w stosunku do brata który nie chce się opamiętać?
Widzimy następujące wnioski
- ten fragment dotyczy osoby która popełniła grzech (fakt dokonany)
- istnieją dwie możliwości rozwiązania sprawy grzechu: opamiętnianie albo wykluczenie
- nie może zaistnieć sytuacja gdy grzech jest lekceważony albo tolerowany w społeczności
- każda osoba ze społeczności powinna stanowczo potępiać grzech
- na podstawie zbiorowego głosowania nie podejmuje się decyzji czy osoba popełniła grzech czy nie (w przeciwnym razie ludzie decydują co jest grzechem, a nie Bóg)
- cała społeczność opiera się na zeznaniach dwóch lub trzech światków w sprawie popełnionego grzechu
- Jezus nie ustala w tym fragmencie struktury kościelnej, ale pokazuje stosunek kościoła do grzechu
- zbór powinien mieć zaufanie do siebie nawzajem (na oświadczeniu 2-3 świadków pozostali członkowie społeczności np. 20 osób powinni im zaufać, co wskazuje na jednomyślność w stosunku do grzechu)
-zbór powinien odciąć się (nie mieć żadnych relacji) od osoby, która nie chce się opamiętać po napomnieniu przez zbór. - należy zwrócić uwagę, że człowiek który jest napomniany np. w tym fragmencie zapiera się się grzechu lub nie chce pokutować za swój grzech. Zapierając się grzechu człowiek najczęściej obwinia innych i wymyśla dla siebie usprawiedliwienie.
- Bóg definiuje co jest grzechem, a my jako społeczność jesteśmy powołani do rozpoznawania grzechu, napominania, pokutowania, porzucania, odcinania się od osoby która żyje w grzechu.
Pytania na zastosowanie
- Gdy widzisz brata, który popełnia grzech co z tym robisz?
- Do czego prowadzi twoja postawa w takiej sytuacji?
- Gdy byłeś napomniany z powodu popełnionego przez ciebie grzechu jaka była twoja reakcja?
- Kto dla ciebie jest autorytetem w kwestii definiowania grzechu: Słowo Boże czy opinia całego zboru?
- Do czego jesteś powołany jako członek społeczności w stosunku do grzechu?
Temat: Studium wersetów z Ewangelii Mateusza 18:15-17 (stosunek do brata, który zgrzeszył) w kontekście rozdziału.
Cel: Pokazać jak właściwie interpretować fragment Ewangelii Mateusza 18:15-17 w kontekście rozdziału.
Tematy akapitów
18:1-6 Kto jest największy w Królestwie.
18:7-9 Nie poddawać się zgorszeniom i nie być powodem do zgorszenia.
18:10-14 Bóg nie pozwoli zginąć Swojej owcy.
18:15-18 Każdy grzech ma być usunięty ze społeczności.
18:19-20 Modlitwa wstawiennicza o grzesznika.
18:21-35 Żyć po przebaczeniu.
Słowa kluczowe: mały, zgorszenie.
18:6 – zgorszeniem jest pozostawieniem (tolerancja) grzechu w społeczności wierzących np. zgorszenie małych (dziecko, duchowo młody chrześcijanin) przez innego członka społeczności, który niesie zgorszenie lub akceptuje obecność takiej osoby, która jest zgorszeniem w społeczności.
18:7 – zgorszenia na pewno przyjdą, ale jest ważne abyśmy nie byli powodem do zgorszenia i przeciwstawiali się jemu.
18:8 – zgorszenie musi być zlikwidowane np. odcięte, źródłem zgorszenia może być nasze ciało; priorytetem w stosunku do źródła zgorszenia musi być jego likwidacja a nie jego „praktyczna” przydatność (np. oko, noga, ręka).
18:9 – zgorszenie prowadzi do wiecznej kary (jezioro ogniste).
18:10 – jeśli my jesteśmy zgorszeniem albo tolerujemy zgorszenie w społeczności to gardzimy „małymi”.
18:10-14 – zgorszony „mały” jest porównany do zbłąkanej owcy i wolą naszego ojca jest, aby nie zginął choć jeden z tych „małych”; nad procesem odnalezienia tego „małego” czuwa Ojciec i aniołowie tych „małych”.
18:15-18 – procesem napominania brata, który zgrzeszył i jego reakcja na napomnienie (stosunek do grzechu) będzie albo proces likwidacji źródła zgorszenia przez wyłączenie albo pozyskanie zabłąkanej „owcy”(małego) przez opamiętanie.
18:18 – grzech, który jest rozwiązany na ziemi jest rozwiązywany w niebie, a który nie jest rozwiązany na ziemi, nie jest rozwiązany w niebie (z tego wynika, że tylko na ziemi jest czas na rozwiązanie problemu grzechy – w taki sposób krótkie życie decyduje o całej wieczności); napomnienie dla człowieka jest ratunkiem i zyskiem w niebie.
18:19-20 – na modlitwę wstawienniczą uzgodnioną przez co najmniej dwie osoby Bóg na pewno odpowie „tak lub nie”; w modlitwie możesz mieć pewność, że Pan odpowie tylko wtedy gdy postępujesz według Jego woli (1 List Jana 5:14-15, 3:21-22, Ewangelia Jana 15:7, 16).
18:21-35 – ta przypowieść pokazuje nasz stosunek do człowieka, który żyje w grzechu i jest winny wobec innego (brata) bez względu na to czy się opamiętał, czy też nadal żyje w grzechu; w moim sercu musi być przebaczenie, co nie oznacza akceptować grzech i utrzymywać relacje z tym człowiekiem; w wersetach 15-20 jest pokazane „zewnętrzna” strona rozwiązywania sprawy a od wersetu 21-35 „wewnętrzna” strona, z tej przypowieści wynika, ze przebaczenie wyklucza zadośćuczynienia za krzywdy wyrządzone tobie; moje przebaczenie winowajcy pokazuje na ile doceniam Boże przebaczenie wobec mnie; nie jesteśmy w stanie zadośćuczynić Bogu za nasze grzechy to dlaczego mamy domagać się tego od innych?
Pytania na zastosowanie
Co muszę zmienić w moim życiu, aby nie być zgorszeniem dla „małych”?
Czy zależy mi na tym, aby „mały” nie zbłądził i jak to jest widoczne w moim życiu?
Czy rozwiązuje sprawy grzechu w moim życiu na bieżąco mając świadomość, że jutro mogę stanąć przed Panem?
Jak mogę pomóc innym, aby stali się czyści przed Panem?
Co w moim życiu pokazuje, że zrozumiałem przebaczenie, które okazuje Bóg?